Chris & Felice road trip adventures. Call: 0900-

Daar zijn we weer, met voorlopig even het laatste bericht uit Australia. Morgen gaat Felice namelijk Nieuw Zeeland voor een maandje onveilig maken.
Maar natuurlijk vragen jullie je af wat ik de afgelopen dagen weer allemaal heb meegemaakt.

Het begon allemaal een week geleden. Nog in Melbourne zijn we gaan bioscoophoppen(2 films kijken en stiekem maar betalen voor 1) en bedacht ik me dat het wel leuk was om in Melbourne een liedje te zingen in een bar. Dus de microfoon gepakt en zingen maar!

De dag daarna gingen Chris, Oscar en ik met gevaar voor eigen leven op een gehuurde fiets door Melbourne crossen. In Australie zijn de fietsen nog niet zo ingeburgerd, dus met helmpies op moesten we uitkijken voor scheurende auto's en trams die van alle kanten kwamen. Maar wat hebben we gelachen op die dingen. Onderweg bedachten we dat het wel leuk was om even een balletje te slaan op de golfbaan. Felice dacht; nou een bal raken en heel ver slaan dat kan ik wel. Die bal dacht; ik werk niet mee en zorg dat ze 9 keer mis slaat en de 10e keer rol ik 1 meter verder. Pap, Mam, Ik heb besloten dat t me niet zo ligt en dat Chris toch echt beter is voor de 1e keer in zn leven met een golfstick;) Na een hoop slappe lach momenten, maar snel weer op ons fietsje naar St. Kilda, het strand van Melbourne. Daar was het ontzettend gezellig, veel barretjes en een mooie zee. Strand-hangen, onszelf trakteren op Corona in n strandtent, pier op en neer crossen en geen backpackers maaltijd eten(JAM!) en met de avond zon op de skyline van Melbourne weer terug crossen naar het centrum om afscheid te nemen van Oscar:(...

Het Melbourne avontuur zou voor even voorbij zijn, want Chris en ik hadden een auto gehuurd om onze tour langs the Grampians en the Great Ocean Road te maken. En zo vertrokken wij met onze witte Kia Rio richting Ballarat. Onderweg op een stopplaats alle vochtige kleren (van de wasmesjien) op de auto laten drogen in de zon. Ja, we hebben toch geen geld voor een droger:S Stiekem zelf nog een paar km gereden in een verlaten dorpje en we kwamen in Ballarat aan. Daar zijn we naar Sovereign Hill, een goudstadje, geweest. Alles was nagemaakt hoe het vroeger was, want ze hebben er ooit eens een dikke klomp goud gevonden. Wij konden ook goud zoeken. Heb wel $2 dollar gevonden die Chris net in mijn bakje had gedaan. Zelfs in het goudmuseum zijn we 15 minuten binnen geweest.
Onderweg richting de Grampians heerlijk gerelaxed in een weiland waar we natuurlijk niet over het hek mochten klimmen. Ik stapte uit de auto en ik denk dat ik nog nooit op een plek ben geweest waar het zo stil was. Lovely! Terwijl het zonnetje onderging stonden we van het het geweldige uitzicht te genieten op een lookoutpoint. Om in romantische sferen te blijven hebben we hamburgers gegeten in een truckerscafe bij n tankstation. Een rest-area gevonden.... alle handdoeken werden langs de ramen gehangen zodat de zon de volgende dag niet naar binnen kon spieken. De auto waar we 4 nachten in sliepen werd elke nacht omgebouwd tot tent! Een grote show!

De volgende ochtend bestond ons ontbijt uit boterhammen met pindakaas (zoals alle dagen) en wat kangaroos die langs sprongen. We reden de Grampians (national park) in en stopten om een wandelingetje te maken. Nou dat wandelingetje werd 2.5 uur naar de top van Mount Difficult, die maar niet wilde komen. Een mooi uitzicht en afkoelen bij n watervalletje waren t resultaat. We hadden ons zo goed voorbereid dat we geen water bij ons hadden(in de volle zon liepen) en we dus half uitgedroogd bij de auto aankwamen. Als 2 gekken off-road gaan rijden om zo snel mogelijk bij het enige stadje in de Grampians te komen om maar iets te drinken. Dat vond onze auto ook n leuk idee;) Onderweg kwamen we 1 camper tegen. STOP!!! Water vragen! Gelukkig vond het echtpaar ons heel zielig en gaf ons wat water. In Halls Gap nog wat liters weg gedronken en Chris dacht: Fe is uitgedroogd, laat ik een plons water in haar giechel gooien:D JOEPIE! Afgekoeld en wel een aantal Lookout points langs gereden en natuurlijk gingen alle backpackers een voor een over het hekje om de betere foto's te maken. En het was ZOOO mooi! Genieten van de geweldige vergezichten bij the Balconies en de Baroka lookout. Omdat wij goed zijn in het zoeken van meren, reden we er dit keer ook even langs. Om dichter bij te komen moest je een 4WD weg op en wij dachten: Dat kunnen we ook. Onze auto dacht: Nou goed, dat loop ik toch gewoon vast! Maar...no worries, dat kwam ook weer goed en zo gingen we op weg naar onze volgende slaapplek. Na een heuse kangaroo jacht (we wilde een mooie foto van wel 50 kangaroos bij elkaar), een mega slang aangereden te hebben die Chris aanviel toen hij foto's wilde maken, kwamen we op een lookout point aan en bedachten we daar maar te gaan slapen. Avondeten: een snicker. Weten wij veel dat in een klein dorpje alles om 9 uur dicht is en in de wijde omgeving niks te vinden is... BOEH!

Na een snikhete nacht in de auto(bijna gestikt) werd het langzaam woensdag. Op richting Great Ocean Road (een van de mooiste kustwegen ter wereld). Voor de mooie foto's was het wel weer even tijd om m'n haar te wassen, want een douche of wc was op die rest areas niet te vinden. Wat doe je dan? Je zoekt een kraantje, een wasbak, pakt shampoo en wassen maar! Ideaal zo'n douche in 4 dagen:D Was me na een uurtje aant afvragen waarom we eigenlijk zoveel km omreden, totdat we EINDELIJK onze 1e wilde kaola in een boom spotten. STOP!!!! Foto!:D Was t toch nog ergens goed voor. Op the Great Ocean Road kon je stoppen bij een aantal lookout points met grote rotspartijen die langzaam elk jaar afbrokkelen door t water(zonde). Stoppen en weer foto bij de Bay of Island, de London Bridge en The Arch. Sjoen sjoen! De bekendste rotsen zijn de 12 Apostelen, dat zouden 12 rotsen moeten zijn, maar je ziet er nog maar 7. Het leverde wel een geweldige foto op bij zonsondergang. Deze avond geen snicker maaltijd, maar een lekkere schnitzel en vis bij een restaurantje langs het water in Port Campell.
We reden naar onze rest Area, maar dat leek steeds meer een horrorfilm te worden. Je moet je voorstellen: Het is donker, je rijdt op een zandweg met donkere schimmen van bomen die over de weg hangen en plotseling zit er een auto achter je. Al bang? Nou ik was iets minder enthousiast, maar dacht, okey laat maar even gaan. En zo kwamen we aan op een plek waar wel 20 campers en tentjes stonden. Fjoew! Daar bij een kampvuur gezeten met wat Duitse en Ierse backpackers. Opeens riep Chris: FELICE EEN KOALA... Werd hij bijna aangewandeld door een Koalabeertje:D. Meneer wandelde dood leuk achter zijn rug richting boom. Wij nog gelukkiger met onze vriend koala, omdat hij zo dichtbij was. Heel cool!!!

Die nacht vroren mijn voeten er bijna af en vonden kinderen het leuk om de dag daarna met een bal tegen onze auto te schieten. Ook gezellig wakker worden;). Onderweg op de Great Ocean Road zijn we langs een regenwoud gegaan en daar meters boven de grond de treewalk gelopen. Weer eens wat anders, zo hoog tussen de bomen wandelen met de grootste groenste varens beneden me die ik ooit gezien heb! De Great Ocean Road werd weer vervolgd en die dag kwamen we langs het mooiste stuk van de route. Door bergwegen langs de geweldige mooie, heldere blauwe zee. In Apollo Bay gestopt voor een strandwandelingetje en later genieten in de auto van het mooie beeld door onze voorruit. Het werd de laatste nacht slapen in de auto, dit keer bij een tankstation op 50 km van Melbourne.

Onze trip was super cool! Een aanrader voor iedereen. We waren ons elke dag weer aan het bedenken wat we allemaal weer hadden meegemaakt. Er gebeurde zoveel op een dag. Een mooie combinatie: Zoveel gelachen en zoveel moois gezien!!!

Vandaag de voorlopig de laatste dag in Australia. Een gezellig dagje markt in het zonnetje, waar mensen eten, marktlieden elkaar proberen te overstemmen met het goedkoopste fruit en leuke muziekjes op de achtergrond. De winkelstraten zijn gezellig druk en er zijn altijd wel mensen hun kunsten aan het vertonen. En de chocolade tapas die Guus, Chris en ik verorberd hebben was zeker niet verkeerd.Melbourne blijkt bij nader inzien toch wel een erg leuke stad te zijn...
Zometeen met Chris uiteten, want morgen vliegen we allebei de andere kant op. Hij naar Tasmanie en ik naar NieuwZeeland. Heb zo'n vaag vermoeden dat dit het moeilijkste afscheid in Australia tot nu toe gaat worden... Maar goed, t is maar voor n maandje of 8;)(hopelijk eerder ergens onderweg in Australia) Gelukkig gaat Guus met mij mee naar Nieuw Zeeland... En blijk ik na 2 maanden nog altijd niet alleen te hoeven reizen. En ik maar denken dat ik 8 maanden alleen zou zijn... Nou mooi niet dus:D!

Dus mensen... No worries... Felice voelt zich nog altijd helemaal thuis in koala-land, al mist ze jullie natuurlijk soms toch wel een beetje;).