The beauty of the west from Nova Hollandia

En daar stond ik opeens in een hostel in West Australia. Hoewel ik dacht dat het misschien wel weer even paar dagen lekker was om tijd voor mezelf te hebben, viel het me toch zwaar tegen. Na 2 maanden dag en nacht met Chris samen te hebben gereisd vond ik het maar niks om alleen te zijn. Ik had geen zin meer om een nieuwe stad te leren kennen, om nieuwe mensen te leren kennen, maar vooral zin om naar huis te gaan. En dit was dan ook de eerste keer dat ik echt zoiets had; Laat me nu ook maar naar huis gaan.

Ik heb me later bij elkaar gepakt en ben de stad gaan verkennen. Perth, de grootste stad van het westen. Gezellige stad, veel winkels, veel leuke barretjes waar het erg druk is, prachtig uitzicht op de skyline, vriendelijke mensen en een hele straat waar zich alleen maar Aziaten gevestigd hebben met restaurants en supermarkten.
Ondertussen had ik vernomen dat Rick, die ik in Brisbane in het hostel heb leren kennen, ook in Perth zat. Terwijl ik er tegenop zag om nog 2 weken in Perth rond te hangen wilde hij graag wat van de west kust zien. Of ik niet mee wilde? Graag!

Voordat we aan deze roadtrip gingen beginnen hebben we samen een bezoek gebracht aan Fremantle. Een erg leuk stadje vlak bij Perth. Het was weekend, druk, marktjes en overal waren mensen aan het eten en drinken in de haven. Top! Om toch het culturele peil hoog te houden bezochten we het scheepwrakmuseum. En geloof het of niet; het hele musuem ging over NEDERLAND!!! Het is het enige museum waar een heel stuk van de Batavia tentoongesteld is(jawel, de echte!). Wisten jullie dat er wel 4 VOC schepen tegen de westkust van Australia zijn aangeknald. Wisten jullie dat de Batavia de eerste was die Australia ooit bereikte(al was het niet voor lang:P). En wisten jullie dat Australia eerst NOVA HOLLANDIA werd genoemd! Jawel lieve mensen, Nederland heeft toch aardig wat geschiedenis in dit megaland achter gelaten.

Na een gezellig dagje Fremantle werd de nieuwe campervan opgehaald; een Backpacker Breezer. Ik wist niet hoe het ging worden, omdat ik zo gewend was met Chris rond te reizen. Tuurlijk was het anders dan met Chris, maar het werd zeker een goede roadtrip, luister maar...
Allereerst zetten we koers richting de Pinnacles. Alweer werd de natuur heel anders dan ik al had gezien. Een lange weg door een deken van groene kleine boompjes. Bij zonsondergang veruilden we die boompjes voor de pinnacles. Een eigenaardig aantal stenen bij elkaar die opeens uit de grond stak. Het had iets mysterieus. Volgens de Abo's zijn het doden die versteend zijn, volgens de andere Australiers komt het door winderosie. Nu mogen jullie zelf bedenken wat de juiste diagnose is;).

Onze volgende bestemming werd het Kalbarri National Park. Deze keer veranderde de groene deken zich in iets dat me bekend voorkwam; De outback! Rode grond aan de zijkant en weinig huisjes aan de weg. Met een paar mooie stops met uitzichtpunten bij de rotsen waar de zee tegen aanbeukte kwamen we 's avonds aan in Kalbarri. De zon ging onder en ik zag wat pelikanen lopen. Dit was mijn kans. Met m'n fototoestel zette ik een sprint in naar zo'n beest en schoot wat mooie plaatjes van dit fotomodel!
De volgende morgen zouden we het park pas gaan verkennen. We reden 26 km over onverharde weg (wat absoluut niet mag van het verhuurbedrijf:P), naar het punt waar een 8 km wandeling zou beginnen. Daar wachtte ons een PRACHTIG uitzicht! Een geweldig national park! Soort canyons waar een rivier doorheen stroomt. De wandeling werd ingezet. Met af en toe een fotostop werd er goed doorgestapt over rotsen, half over het water hangend en klimmend kwamen we na 3.5 uur weer aan bij het beginpunt:D. Nog wat lookoutjes bekeken en ik was blij dat ik dit toch nog allemaal kon zien! Ook het westen is dus prachtig!

En alsof het maar niet ophield reden we nog even door naar Monkey Mia. Onderweg een stop gemaakt bij een oud(nja oud?) telegraphstation, een mooie lookout aan de prachtige heldere zee(ongelofelijk zo blauw), en bij rotsen die nog leven ofzoiets(laat duidelijk zijn dat ik nog altijd niet helemaal snap hoe het nu zit).
De volgende morgen vroeg op! De dolfijntjes bij Monkey Mia lagen in de zee al op ons te wachten. Ze zijn wild, maar worden elke morgen gevoerd met een visje. Een toeristische trekpleister dus, maar toch heb ik weer met grote ogen naar deze mooie beestjes zitten kijken. Ze zwommen op 1 meter van me vandaan. 7 hongerige dolfijnen met een kleintje! Super!

Elke avond werd een lekker pannetje met eten door ons gemaakt en lazen we onze boeken, praatten over onze reis en bevroren de laatste nacht half dood! Zoals ik ooit gezegd heb in het begin; Ik hoef geen jas mee, want het regent nooit in Aussie... regende het de eerste 2 weken. Zoals ik ooit gezegd heb: het is altijd lekker warm in Aussie was mijn neus de volgende morgen zo koud als een ijsklontje! BRRRRRRR!!!! Ook de herfst bestaat hier in Australia en ik ben niet meer gewend aan kou(Aaaah NL!:O)
We zetten koers terug naar Perth! Maar niet voordat we een stop maakten bij Hutt River Province. Een eigen staat/land in Australia. Ja ik wist het van te voren ook niet hoor:P Een moeilijk te vinden stukje land, nja stukje, het is zo groot als Hong Kong. En zo gebeurde het dat we bij Prins Leonard op bezoek gingen. Nu kunnen jullie wel lachen en denken dat ik gedroomd heb, maar dit is allemaal doodserieus. Die man heeft echt als titel: Prins en zijn vrouw: Prinses(Goh?) We kregen een nieuwe stempel in ons paspoort en ook een stempel dat we zijn land weer zouden verlaten. Nu moeten jullie niet denken dat het een of ander kasteel was, nee hoor, gewoon een boerderij-achtig iets. Maar het was wel een show hoor, we kregen van deze oude man een rondleiding over zijn terrein met belangrijke documenten in vitrines en de prins en prinsessenstoel in het kerkje. Heb er eventjes ingezeten, om te kijken hoe het voelt he;) Heel cool allemaal dat deze man zo heeft liggen vechten tegen de regering om zijn land op te eisen. Sjieke gast, die prins Leonard.
Met een nieuwe stempel in ons paspoort kwamen we weer aan in Perth! We zeiden onze Breezer gedag en keken terug op een mooie roadtrip aan de westkust.

Nu alweer een dagje of 2 in Perth. Nu ik weet dat ik naar huis ga binnen een week wil ik ook wel naar huis. Het is mooi geweest en ik heb zin om iedereen weer te zien! Ik vul mijn dagen nu met souveniertjes kopen, nog de laatste dingetjes van de stad zien, me voorbereiden op Hong Kong, films kijken in het hostel en streepjes op de muur zetten om naar huis te gaan. Nog maar 7 dagen. Een heel raar idee is dat, na 7 maanden. Bijna ga ik weer terug naar het 'normale' leven. Anders, jammer, maar zeker ook weer fijn! Mijn laatste dag Australia, mijn laatste dag als backpacker, sluit ik af met een australisch biertje met Rick en heerlijke instant noodels als avondeten!
Maar over 3 dagen eerst nog Hong Kong en daar heb ik zin in, omdat het zo totaal anders is dan Australia en Nederland.

Maar voordat ik naar Hong Kong vertrek zal ik jullie trakteren op NOG een waarbenjij.nu op mijn laatste dag in Australia...(nog 2 dagen daarop wachten;))

Tot over een week in Nederland;)