Van blauwe zee naar rode rots

Daaaaar zijn weeee weer:D

De Suzuki Yaris stond al klaar om ons richting Outback te rijden, maar niet voordat we nog even zouden chillen op een boot in de Whitsundays...

En zo vertrokken we richting Airlie Beach. Niet zonder slag of stoot, want na 2 uurtjes rijden vergiste Chris zich iets in de snelheid en hadden we opeens de politie met zwaailichten achter ons aan. Die was 'iets' minder enthousiast;) Het leverde wel een mooi bonnetje op. En zo ging de tocht verder in de juiste snelheid. Na een hele dag rijden kwamen we 's avonds aan in Airlie Beach. En zo begon ook het slapen in de auto.
De volgende dag moesten we ons melden bij de reisorganisatie en daar stond ons een zeer aangename verrassing te wachten. De weersverwachtingen waren iets minder voor de komende dagen, de boot die we geboekt hadden had te weinig binnenslaapplaatsen, dus de vraag was: Zouden jullie een betere boot willen, zonder iets bij te betalen. Eén blik zei genoeg. Heel vervelend, maaruh... DOE MAAR!

En zo zaten we die middag op de Atlantic Clipper ipv de Tongara waar we eigelijk $200 meer voor hadden moeten betalen. Niet slecht gedaan, toch?
We werden verwend met heerlijk eten, een jacuzzi en een glijbaan vanaf de boot. De eerste dag even socializen, Chinees met een fototoestel spelen tijdens de prachtige zonsondergang en daarna slapen in onze mini-cabin. Kamergenoot 'Dronken droppie Zwitserland' wist het allemaal niet meer en ging 's nachts maar in de prullenbak op de gang plassen. Prima vermaak!
De dag daarna zouden we dan eindelijk een van de allerwitste strand ter wereld zien 'Whiteheaven Beach'. Mooi, dat witte strand en die witte wolken:P. Na een paar leuke fotootjes terug de boot op!
Omdat we nu op de clipper sliepen had ik de keuze om te duiken of te snorkelen. Duiken had ik nog nooit gedaan en kon ik zeker niet laten schieten in het grootste rif ter wereld. Na een introductie werd ik met duikfles en al het diepblauwe water in gegooid met nog 4 mensen. Een dikke grote vis 'Elvis' genaamd(leuk beestje om te aaien) zwom constant met ons mee tussen het prachtige koraal en we zagen mooie visjes in alle kleuren. Even bevond ik me in de wereld van Finding Nemo!
In de namiddag werd er nog een aantal keer vanaf het dak van de boot de zee in gesprongen en van de glijbaan de zee in gegleden. Dit allemaal met wetsuits aan, omdat anders een dodelijke kwal je te grazen kan nemen:P. 's Avonds kwamen een aantal haaitjes en 2 dolfijnen op bezoek. Gezelligheid!
Nog even een morgen snorkelen en mooie visjes kijken, een zwarte piet worden door nog meer te zonnen op het dek en zo stonden we opeens weer op Australisch land.
Omdat een waterscooter ongelofelijk duur is om te huren aan de Costa, hadden we besloten om na de boot nog snel op een waterscooter te springen, omdat die hier namelijk mega goedkoop zijn. En zo bliezen we nog even op onze waterscooters over het water. TOET TOET!

Na deze paar relaxte daagjes bootluieren zou onze roadtrip naar Alice Springs, het midden van Australia, dan echt beginnen. Met de vele roofvogels boven onze auto, met dode kangaspringers langs de weg, met uitgestrekte vlaktes, met de alsmaar durende horizon, met schitterende zonsondergangen, met gratis campingspots in het pikdonker, met vele sterren in de nacht, met douches om de 2 dagen, met onze lekkere cornflakes zonder melk baanden wij ons een weg door het droogste gedeelte van Australia; The outback! Chris reed elke dag zo'n 500 km en we lagen goed op schema, want de dorpjes die we konden bekijken (nja, dorpjes?) waren nu ook niet zo geweldig groot. Soms bestond een dorp alleen uit 5 huizen en een benzine-station. Voor de rest was er kilometerslang helemaal niks behalve uitgestrekte vlaktes, kilometerslang geen auto te zien en kilometerslange roadtrains die we moesten passeren. (gemiddeld zo'n 50 meter lang;)). Zo konden wij dan ook prima een uitgebreide fotoshoot houden midden op de snelweg:P.
7 nachten in een auto slapen valt best te overzien. Je mag blij zijn als je maar 10 keer per nacht wakker wordt en dat je ook bijna elke dag de zon ook weer op ziet komen. Zodra je uit de auto stapte stonden er alweer miljoenen vliegen klaar om een mooi zoemorkest bij je oren te creëeren. (vliegennetjes voor je hoofd doen wonderen).
In Tennant Creek werd een stop ingelast voor een morgen, omdat we anders te vroeg in Alice zouden aankomen. Omdat we bang waren dat we in dit maffe Aboriginal gehucht onze tijd niet om zouden krijgen vond ik het een leuk idee om toch maar even iets te laten checken bij de dokter(niks ernstigs hoor:P). Laat dit nou het ziekenhuis zijn. Het enige ziekenhuis in een straal van 500 km. Ook weer geweest, toch? Die avond reden we richting de Devil's Marbles. Vele dikke ronde rotsen die we graag met zonsondergang wilden bekijken. We parkeerden die avond naast erg aardige Australiers die ons graag een biertje en wijn wilden geven. En zo zaten we tijdens dit gezellige gesprek bij het warme kampvuur. Onze outback roadtrip eindigde uiteindelijk in Alice Springs.

In Alice lopen vele Aboriginals rond die erg nors kijken, niet vriendelijk zijn, zooi maken, stelen en met het geld dat ze krijgen van alle Australiers het maar op een zuipen zetten. Tijd dus om snel aan onze tour naar Uluru, de Aboriginal berg, HET symbool van Australia, te beginnen.
Een lange tocht richting Uluru volgde. Tussendoortje; Kameel rijden. Zo grappig! Vele verbaasde blikken waren daar het resultaat toen we bij Uluru arriveerden. Euhm... sherif, 't regent toch nooit in de Outback of hoe zit dat? Enneuhm... iedereen heeft toch altijd foto's met zon van Uluru, waarom zitten er dan nu witte wolken omheen? Wij waren de lucky ones die REGEN hadden bij Uluru! Zelfs de tourguide was foto's aan het maken, omdat dit pas de 2e keer was in een half jaar! HOERAAAA! Wel heel speciaal dus. Daar stonden we dan aan de voet van Uluru. Nog sjieker dan ik had gedacht. We begonnen aan onze 1e wandeling. 2.5 uur om de rots heen lopen waar we rotstekeningen zagen en veel uitleg kregen over het leven van de Aboriginals van wel 10000 jaren terug. Tegen de tijd dat de zonsondergang moest plaatsvinden was de lucht opengetrokken en zagen we deze mooie rots dan toch ook veranderen van oranje naar knalrood.
We reden terug richting ons kamp, maakten met 20 mensen ons avond eten en maakten onze swags klaar. Een soort zakken waar je met je dikke slaapzak in de buitenlucht in ligt en zo de sterren kunt bekijken. Geweldige uitvinding! Chris en ik namen het grapje van de gids wat serieuzer door er ook echt met z'n 2e in te gaan liggen. Heerlijk geslapen en toch lekker warm in die ijskoude buitenlucht.
De 2e dag van de tour begon weer vroeg en koud. Rillend stonden we met z'n allen bij zonsopgang bij Uluru. Dit leverde een mooi kleur tafereel op. Een ochtend wandeling bij Kata Tjuta(36 kleinere Uluru's bij elkaar)stond op het programma. Een tocht van wel 2 uur door de valley of the wind!
We konden daarna lekker uitrusten in het busje, want we reden 5 uur lang richting Kings Canyon. Daar zetten we ons nieuwe kamp op, aten, maakten weer een kampvuur en vielen alweer heerlijk in slaap in onze Swag! Mmm:)
Alsof we al niet genoeg gewandeld hadden begonnen we de volgende morgen aan een 4 uur durende tocht over rotsen en door canyons. Mooie rotspartijen en uitzichtpunten. Hoewel het er normaal amper regent in een jaar, was er speciaal voor ons alweer een regenbui boven onze kop open gebarsten! Al met al een leuke tocht! Een interessante tour en alweer veel geleerd over Australia.

Zo eindigde deze tour, zo eindigden onze roadtrip avonturen, en zo eindigden ook langzaam de avonturen met Chris in Australia. Morgen vliegt hij namelijk richting Sydney en vervolg ik mijn reis naar het westen van Australia: Perth!

Maar de avonturen met ons 2e zullen zich in Nederland nog verder vervolgen. Want vanaf het moment dat Chris en ik de eerste avond in de swag onder de sterren lagen is Chris officieel mijn vriendje geworden!:D Wat snoezig!;)


Veel liefs van deze verliefde kangaroo in het middelste puntje van Australia.

ps. MEER foto's op; www.felicehofman.mijnalbums.nl