Na 199 dagen

21 juli 2012. Daar sta je dan Nederlandse bodem na 199 dagen weg te zijn geweest. Gelukkig duurt het ook nog een half uurtje voor mijn backpack van de bagage band af rolde. En dan komt dat moment. De deuren schuiven open. Mijn blik glijdt over alle mensen op zoek naar Chris! YES! Rennend en slippend kom ik net voor hem tot stilstand. Kusjes, knuffels! Even zelf de hoofdrol in deze romantische film! Haha pas daarna had ik oog voor de rest van het ontvangst committee; M'n ouders, zusje, bomma familie Wilting, Anne & Mitchel. Wat een gezelligheid! Ook in huize Wilting waar de souverniertjes werden uitgepakt door iedereen en lekkere broodjes werden gegeten was het weer als vanouds! Alsof er niks veranderd was, alsof ik er vorige week nog geweest was. Zo voelde het:)

Later die week moest ik toch wel even wennen. Wat is het hier saai met uitgaan, beetje suf heen en weer wiebelen met je bier, ipv. dansen van het begin tot het eind van de avond. Waar is het Spaans gebleven? Ow ja... hier geef je iemand 3 keer een kus in plaats van 1! Pfff en waarom moeten die palta's (avocado) hier zo duur zijn? Hallo regen, regen, regen in de zomer! Hallo normale leven waar iedereen z'n eigen gang gaat. Dag fijne stad Santiago!

Maar dan krijg je weer dat moment dat je al je andere vrienden weer gaat zien. Al had ik niet verwacht dat het allemaal tegelijk zou zijn. Een week nadat ik terug was gekomen was mama jarig. 's Morgens n ontbijtje maar daarna richting Zwijndrecht met de trein om naar Patrick zijn housewarming te gaan. Eerst moest nog even wat bij Tamara op gehaalt worden. Dat dacht ik tenminste, want toen ik de deur open trok riep een kamer vol met mensen: SURPRISE! Chris had iedereen uitgenodigd voor een BBQ voor mijn surprise party! Zo gezellig met iedereen! Ian, Laura, Mitchell, Anne, Sander, Lilian, Kevin, Remco, Ilona, Suzanne, Leonard, Mick, Simone, Bob, Kristie, Arno, Jeroen, Patrick, Mishou, Tamara, Maarten, Ivan, Henny, Ton, alle baby's die in het afgelopen half jaar geboren waren en ook pap, mam en Do waren net toen ik de deur uit was in Maastricht de auto in gestapt waren om lekker naast mijn trein te rijden, richting Zwijndrecht! Wat een feest! Wat een lekker eten! En wat een grote verrassing!

Na al deze leuke verrassingen en grote familie en vrienden bijeenkomsten was het tijd voor het echte werk… Mijn opdrachten voor school afmaken. Zo werden een aantal pagina’s aan destination analysis, marketing plan, stage verslag, Crossculture opdrecht, technology opdracht en human resource opdracht bij elkaar getypt. Een paar pakken papier werden ingeleverd en daarmee was mijn stage helemaal afgerond. En helaas is het daarom ook tijd voor mijn laatste waarbenjij.nu verhaaltje over mijn Chili avontuur. Want aan ieder begin komt helaas ook weer een einde! Aaaahhh! Het gewone leven gaat weer door in Nederland, maar af en toe vliegen mijn gedachten wel nog even de oceaan over, terug naar mijn geliefde Chili!