Schoonheid van het reizen

Ik doe m’n ogen open. Ik ben er nog niet. Ik hoor mensen wat praten over Concepcion. Nja, niet voor mij bestemd. Daar zijn we al lang overheen gevlogen. Ik vlieg namelijk naar Puerto Montt, nog een stuk zuidelijker. Ik doe m’n ogen weer dicht. Na 10 minuten word ik wakker en nog steeds is het onderwerp 'Concepcion'. Op dat moment kom ik erachter dat we al bij Puerto Montt waren, omgedraaid zijn en weer terug gaan naar halverwege om daar n uur in Concepcion te wachten totdat de mist is weg getrokken om vervolgens weer terug te gaan naar Puerto Montt. Gelukkig zat ik nu maar 5.5 uur in het vliegtuig ipv. de geplande anderhalf. Maar dat mocht de pret niet drukken! Ik had een klein weekje vakantie en niks kon dat verpesten! Nadat de aardige mevrouw naast me in het vliegtuig me afzette op het bus station en nog even haar telefoonnummer mee gaf, voor het geval dat, stapte ik vol goede moed richting de ticket office. Ja er is nog 1 bus vandaag en die vertrekt over 10 minuten! Hoppa! Zo plakte ik na mijn paar uurtjes vliegtuig hangen er nog eens 7 uur bus hobbelen aanvast. Op naar Bariloche in Argentinië! De route was prachtig! Over de Andes, langs een van de velen meren, langs besneeuwde vulkanen! Zo kreeg ik de tijd wel om en kwam ik ’s avonds aan in het gezellige wintersport plaatsje.

Inchecken in een hostel en gelijk maar vragen voor een tour naar de gletsjer. Dat werd moeilijk, want het was laag seizoen, maar daar had meneer de hosteleigenaar wel een oplossing voor. In de keuken zaten namelijk misses Argentina, misses Mexico and mister Ierland hun plannen voor de volgende dag door te spreken. In de 5 minuten dat ik in het hostel was werd ff geregeld dat ik mee kon in hun gehuurde auto. Dat moesten we inluiden met een drankje in een kleine verborgen taverne waar een Cubaanse jazz bandje speelde. Een donkere man die zong, mensen genoten van de muziek aan kleine tafeltjes en een paar Argentijnen die spontaan begonnen te dansen. Heerlijke avond! En zo brak de dag aan dat ik met mijn fonkel nieuwe vrienden op naar de Tornador gletsjer ging. 50 kilometer dirt road werd afgewisseld met stops aan meren die zo blauw waren als het Facebook logo. En zo vervolgde we onze tocht met een hoop gelach, gezang, stiltes, genietend van het uitzicht! De prachtige grote berg vol met sneeuw en ijs kwam steeds dichter bij. We stopten aan de voet van de gletsjer waar ijsschotsen in het water dreven. Dat was nieuw voor me en zooo indrukwekkend! Natuurlijk moesten we ook nog 50 km dirt road terug en nog snel een waterval meepikken voordat het donker werd! Moe maar voldaan kwamen we weer bij het hostel aan.

De volgende dag ging ik alleen op pad. Als eerste stond een uitzicht punt op het programma. Lift of lopen? Lopen natuurlijk! En daar ging ik, door het bos de berg beklimmen, om uit te komen op een uitzicht punt over het meren district. Een gebied dat zich verspreid over Argentinië en Chili. Ik kon wel blijven kijken hoe de wolken en de zon de kleur van het water deden veranderen. De stilte, de bergen, het water. Wat heeft Pachamama (moedernatuur) toch mooie plekken op de wereld gecreëerd! Op de terug weg stopte ik op bij een andere mooie plaats, het chocolade museum! Ha! Dit was mijn kans om Dominique wat bij te leren over de geschiedenis van de chocolade in plaats van alleen maar de smaak te kennen;) Bariloche is namelijk erg bekend voor zijn chocolade. Nog zoiets typisch voor deze mooi wintersport plaats zijn de Sint Bernards honden! Rond lopend over het pleintje kwam ik papa Sint Bernard en zijn zoontje Pépé tegen! Oohhhh wat had ik die graag mee in mijn backpack genomen! Tijd om afscheid te nemen en nog even door het stadje te struinen dat ook iets weg had van een Duits of Oostenrijks plaatsje. Mijn vrienden van de dag ervoor hadden me ondertussen al terug verwacht in het hostel en voor me gekookt. Zo stond er een heerlijke verrassings maaltijd op me te wachten toen ik terug kwam. Etend, wijn drinkend en met open mond luisterend naar een Amerikaan van een jaar of 55 met indrukwekkende verhalen kwamen we de avond wel om.

Zin om weer 7 uur in de bus terug richting Chili te zitten had ik niet echt. Bariloche, zijn omgeving en de mensen die ik daar had leren kennen bevielen goed. Maar als backpacker wil je meer zien van de wereld! Dus op naar Puerto Montt om daar een bus te pakken naar het nabijgelegen Puerto Varas, een stadje bekend om zijn Duitse tradities. Gelukkig was het weer ook bekend: regen, regen, regen! Al snel had ik het mini stadje verkend en omdat ik eruit zag als verzopen kat mocht ik mezelf wel trakteren op Deutsche kuchen met chocolade melk!

Gelukkig stond de volgende dag wat meer actie op het programma! Zo ging ik met een gids en een Braziliaan een tocht maken door een soort regenwoud dat aan de voet van de vulkaan Osorno lag! Met een bootje werden we afgezet op dit eiland en liepen we een aantal uur over lava, jawel, in de regen! Maar niks en niemand die mijn vakantie kon verpesten! 5 dagen vrij gehad, 5 dagen in het zuiden gereisd, 5 dagen lang alleen maar prachtige natuur gezien, 5 dagen lang genoten van de stilte (ja dat apprecieer je als je in Santiago woont), en gezellige, interessante, inspirerende mensen leren kennen!

En zo werd het weer tijd om op stage mijn schoolopdrachten af te maken, de financiën en het marketing gedeelte van het hostel te analyseren en vervolgens adviezen te geven of aanpassingen te maken, een maandelijks rapport te schrijven voor de partner van Ari, leuke dingen te doen met gasten en collega’s dingen leren die ze moeten kunnen als ik weg ben. Ik heb me nog geen moment verveeld in al die weken dat ik aan het werk ben, het is druk genoeg. Samen met de drukte van de stad (wat ik ook leuk is), is het af en toe toch ook fijn om er even tussen uit te gaan om de frisse lucht op te snuiven ipv alle smog. Daarom was ik blij dat ik werd uitgenodigd om met Bea (Duitsland), Barbara (Chileens), Rogier(Nederlands), Hamerson (USA), naar El Quisqo te gaan, waar de ouders van Barbara een huisje hebben. Een klein schattig huisje, met uitzicht op zee was een weekend het onze! Gezellig samen gegeten, kaartspellen gespeeld voor de openhaard, strandwandeling gemaakt, met z’n 5e in een bed tv gekeken (het was zooo koud!) en het grootste zwembad ter wereld bezocht! Heerlijk! Niks moest, alles kon!

Ik hou van reizen! Ik hou van elke nieuwe ervaring! Ik hou van het leren kennen van nieuwe mensen met elk hun verhalen! Ik hou van andere culturen, andere landen, verborgen plekken ontdekken, het primitievere leven, een andere manier van leven! En het leuke van reizen is dat je toch ook af en toe iets Nederlands nodig hebt. Zo werd koninginnendag hier goed gevierd, potjes monopoly gespeeld met Claire, Tom en Koen en het EK samenhorigheid gevoel gecreëerd in Santiago door met een man of 80 de wedstrijden te kijken (over de uitslagen heb ik het vandaag maar niet).

Wat ook mooi is aan reizen is dat je beseft wat je thuis hebt. Dat je mensen mist. Dat mensen thuis jou missen! Een vervelend gevoel, maar het is ook weer goed om te missen en gemist te worden. Alleen had ik niet helemaal verwacht dat zonder dat ik het wist een filmpje voor mij in elkaar werd gezet door mijn lieve vriendje! Een filmpje waarin wel 25 vrienden en familie gek deden, feest bouwde, met borden ‘Felice’ rondzwaaide, ballonnen in de lucht gooide en opnieuw Carnaval vierde! Ik zat vol verbazing naar het filmpje te kijken, ik heb er keihard om gelachen, maar ook zeker een traan om gelaten! Ja het deed en doet me echt wat! Ik weet in ieder geval dat ik echt het liefste vriendje, de gekste vrienden en de gezelligste familie heb! Nogmaals, ontzettend bedankt allemaal! (voor diegene die nieuwsgierig zijn: http://www.youtube.com/watch?v=D8lPM-qle1k)

Reizen is mooi! Het vervelende is dat er ook weer een keer weer een einde aan komt, maar het leuke daarvan is om weer thuis te komen… Nog maar 2.5 week in Santiago. Dan nog 3 weken door Chili en Argentinië reizen. Nog maar 5.5 week voordat ik weer op Nederlandse bodem sta...en ja daar komtieeee… Wat gaat de tijd toch snel!