Het leven van een Gringa

Een Gringa, dat ben ik, Felice Hofman, wonend in Santiago, hoofdstad van Chili! Vroeger werden alleen typische Amerikanen Gringo's genoemend, maar tegenwoordig is het een woord voor alle buitenlanders met n Europese of Amerikaanse kop! En als Misses Gringa vind ik het een goed idee om jullie wat meer te vertellen over het Chileense leven en hoe ik het beleef. Zeker aangezien er mensen zijn die denken dat iedereen hier arm is, ik midden in de jungle zit, en dat het toch o zo gevaarlijk is! Laten we die dingen maar gelijk uit de wereld helpen. Ik heb zelf maar een klein deel van Santiago gezien, want de stad is mega! De helft van de populatie van Chili woont dan ook in en rondom Santiago. Wat ik hier mee maak heeft ook echt te maken met het gebied waar ik werk en woon, verschillende klasse dus verschillende type mensen. Met dit verhaal wil ik dus niet generaliseren, maar wel graag vertellen wat me is opgevallen en wat voor mij zo typisch is... Dus laten we beginnen. Chili, les 1:

Als eerste wil ik jullie voorstellen aan mijn lieve vriendjes in Santiago, de cachupines (‘straathonden’ op z’n Chileens). Zij maken deel uit van het straatbeeld! En zijn niet geheel onbelangrijk; Er is altijd wel een vriendje om je heen als je alleen bent, ben je met een grote groep, dan ga er maar van uit dat er minstens 1 cachupin met je meeloopt om de groep te beschermen en ze leveren je braaf voor de deur af. Als het nodig is dan blaffen ze ook naar mensen buiten de groep en ook de zwervers slapen warmer ‘s nachts met n hondje tegen hen aan. Nu het kouder begint t worden in Santiago, wel 12 graden (ja dat is koud hier!) gaan mensen ze zelfs kleren aantrekken. Zo loopt er eentje rond met een roze en paarse streepjes trui en een ander zwarte bolletjes. Fashion onder de cachupines. Ook krijgen ze karton onder hun billen, omdat de grond kouder is en mogen ze zelfs op de stoepjes van de winkels slapen als het regent. Aaah! Wat een liefde!

Over liefde gesproken…. Dat is hier ook iets heel interessants. Het viel me namelijk gelijk op dat iedereen hier in het openbaar loopt te zoenen. Kusje hier, kusje daar en doe er ook nog maar een uitgebreide tongzoen bij! In de metro, in de drukke winkelstraat, in de supermarkt, in het park! OVERAL! Vind het leuk om verliefde mensen te zien, maar dat gesmak in m’n oor in de metro is nou ook weer een beetje overdreven. Dan nog niet gesproken over de mensen die boven op elkaar in het park liggen. Jong en oud! Iedereen lijkt hier nog hoteldebotel! Maar er zit meer achter! Tot ongeveer hun 25/30e wonen mensen hier nog bij hun ouders (reden: ‘t financiële plaatje). En bij de ouders kan je vriendje of vriendinnetje niet blijven slapen (heb het hier ook over 25 jaar en ouder). Iemand vertelde me ook dat zijn vriendin wel ’s nachts bij hem mocht blijven (eigen appartement), maar wel ‘s morgens voor t licht werd thuis moest zijn, 28 jaar, 3 jaar relatie. Ben je dan niet oud genoeg om te zeggen, 'pap, mam, ik ben het hier niet zo mee eens'. Dit heeft allemaal vooral te maken met het katholieke geloof (ongeveer 70% van de bevolking) dat nog goed word nageleefd. Dat is natuurlijk prima! Maar waarom vind iedereen het dan wel zo normaal om in het openbaar uitgebreid te gaan lopen zoenen, strelen en weet ik wat allemaal? Ik hoef er niet bij te zijn hoor! Ik snap het gewoon niet en ik vraag me op dit moment eigenlijk ook af hoe stelletjes dat in de winter aanpakken? (wordt vervolgd;))

Nog zo iets moois over de liefde! In Chili is echt nog een mannen cultuur. Als een man op stap gaat is hij diegene die de vrouw versiert. Andersom is een ‘no go’! En uitgaan met een vriend wordt over het algemeen dan ook gebruikt om vrouwen te versieren. Toen ik een keer vroeg: ‘Gaan mannen echt alleen maar samen uit om vrouwen te versieren?’ werd ik raar aangekeken. ‘Ja wat anders? Wat doen mannen in Nederland dan?’ ‘Euhm, die gaan met vrienden naar de kroeg om BIER te drinken, voor de lol en ja soms ook om vrouwen te versieren. Hhoeft niet perse’. Nee, dat was pas raar! Wat ook raar wordt gevonden als ik ‘nee’ zeg op de vraag: ‘Quiero Bailar?’. ‘No, gracias!’ ‘Porque no!? ‘Geen zin in! Ik heb een vriend’. Er zijn er die snel afhaken, want als het vriendje op de loer ligt, dan moeten ze weg wegwezen. Maar er zijn er ook die niet snappen hoe mijn vriendje mij dan alleen naar een club kan laten gaan. Alsof ik zelf niet kan zeggen: ‘No gracias’ (ja dat lukt nog net wel in het Spaans;)). Een echte Chileen zou dat in ieder geval niet snel doen. En dan komen we tot de grote vraag; waarom niet? Omdat weten dat er veel wordt vreemd gegaan. Mannen zijn daardoor erg snel jaloers op andere en vriendinnetje lief wil altijd alle aandacht. Dus als je een relatie hebt dan sta je de hele avond zoenend, vast geplakt aan je vriend of vriendin! Nou… mannen, geef mij maar lekker mijn Nederlandse vent! Die begrijp ik tenminste nog net iets beter;) Aaah en ik kan er wel om lachen. Het zijn 2 verschillende culturen en dat is wel grappig om te beseffen, alleen we zullen hierover niet op 1 lijn komen te zitten, maar dat wil niet zeggen dat het uitgaan hier niet leuk is. Het is juist top! Zeker met de pubcrawl, met ‘n groep vol Gringo’s is het gewoon lekker gezellig stappen. Wat drinken, beetje kletsen en een poging doen om zoals de Zuid Amerikanen te bewegen. Die kunnen pas echt dansen! Mannen en vrouwen! Ik houd van de Latin muziek, de sfeer en om de mensen op en neer te zien wiegen met hun heupen en heen en weer zien slingeren! WAUW! Kunnen we dit wel a.u.b. naar Nederland importeren!?

Nog zoiets moois, wonen in Santiago! Wonen in de grote stad! Je ziet dan ook veel verschillen tussen de gebouwen en huizen. Aan de rand van de stad is er een enkele wijk waar mensen in een piepklein huisje met een golfplaten dak wonen, maar er is ook een groot deel waar de grote kantoor gebouwen staan, alle buitenlandse bedrijven zich hebben gevestigd, het gebied waar de mensen met het geld wonen. Ik zelf woon in Providencia. Aan de rijkere kant van Santiago (nice place voor gringo’s) in een wat ouder appartementen complex met, jawel, 3 badkamers! Nja, het zal wel! Totdat ik erachter kwam dat dit hier dus vrij normaal is. Oudere gebouwen hebben er meestal 3; 1 voor de eigenaar(grootste), 1 voor de gasten(kleiner) en 1 voor de schoonmaakster(kleinste). De nieuwere appartementen (hoe klein ze ook zijn) hebben maar 2 badkamers;) Die 3e wc vinden ze ondertussen toch net iets teveel van het goede. Maar die ene wc voor de schoonmaakster werd er niet voor niets in gebouwd. In Santiago is het heel normaal voor de midden klasse en de rijkere een schoonmaakster, kinderjuffrouw of iemand die kookt te hebben. Of gewoon alle 3? Het is niet duur en het is hier ook meer dan normaal.

Wat ook normaal is, is een conciërge voor je appartementen complex, die dag en nacht als een waakhond naast de deur zit, de deur open doet, de post langs brengt en de blaadjes van de stoep veegt! Ah ja, blaadjes vegen! Daar kunnen ze hier wat van! Het kan natuurlijk niet zo zijn dat er zelfs in de herfst ook maar 1 blaadje op de grond ligt. Ook de tuinmannen, wel 8 man, die elke dag opnieuw in het parkje werken, vegen elke dag opnieuw de bladeren van het gras. Ik vraag me soms af waarom ze overal zoveel mensen voor nodig hebben. De banen bij de politie liggen volgens mij ook voor het oprapen! Te paard, in de auto, op de motor, te voet. Ik voel me hier veiliger dan ooit. Ze hebben zelfs als t donker word standaard de zwaailichten aan. Zodat mensen weten dat de politie wel degelijk paraat staat. Maar ook de banen bij de metro zijn populair; 3 mensen die elke morgen bij de uitgangen de ‘Metro’ krant (jaaa… ze hebben hier precies dezelfde) uitdelen, 3 mensen per metro station die als telefoonpaal fungeren waar je je beltegoed kunt opladen en wel 8 mensen per metro lijn die roepen: Niet over de streep, de deuren gaan dicht!

De laatste is misschien niet helemaal overbodig! De metro in Santiago is namelijk een heel avontuur. Zo wilde ik mijn eerste dag namelijk liever wachten op de volgende. Waarop Ari zei: ‘Felice, je moet je gewoon naar binnen duwen.’ ‘Maar dat kan toch niet, hij is vol?’ Geloof me het kan en anders doet iemand anders t wel!’ En of het kan! Ik ben inmiddels expert, want ik, kleintje, kan er heus nog wel bij! Dat ik dus echt met m’n neus tegen de deur druk en dat ik niet eens om val omdat iedereen elkaar tegen houd, tja… dat is dan weer de andere kant van het verhaal! Als het net wat later in de morgen of avond is en het rustiger is, valt het op dat iedereen altijd bij de deur wil staan. Dat bij elk volgend station constant mensen in en uit gaan en zich er dor heen moet wringen, dat maakt niet uit. Het lijkt erop alsof ze bang zijn dat ze nooit meer de metro uit komen. De NS trein gaat in ieder geval echt de zevende hemel voor me zijn als ik terug ben! Op de tijden na dan, want de metro is er gewoon, elke 5 minuten. Dus ik neem het proppen maar voor lief!

En zo vlogen er 5 maanden voorbij en is ook mijn laatste maand in Santiago ingegaan! De stad waar ik van ben gaan houden! Zo is het ondertussen voor mij normaal geworden om even een snel een empanada (deeg met kaas, ham etc. erin) te halen in de vele kleine kioskjes, ’s middags warm te eten, Chileense woorden zoals Sipo (natuurlijk), Nopo (natuurlijk niet) en Cachai (snap je) er doorheen te gooien, altijd omringd te zijn door de bergen (nu vol sneeuw), nog altijd niet die gekke slang van de Chilenen te verstaan, veel palta (avocado) te eten, niet meer te letten of onder de indruk zijn van de vele taxi’s en bussen die naar gringa’s toeteren of mannen die langslopen en zeggen: Que Linda! (mooi) (Ik denk dat veel meiden in ZA dit kunnen beamen;)), om overal honden te zien liggen, lopen, slapen, elke dag te kunnen winkelen tot n uurtje of 20.00/21.00, om overal met de metro heen te gaan en om veel buiten de deur te doen in plaats van bij mensen thuis.

Ik tel de dagen af dat ik kan gaan reizen, ik tel de dagen af dat ik iedereen weer in Nederland zie… Maar wat ga ik Santiago, met al z'n grappige, aparte en interessante cultuurverschillen, missen!

Veel liefs uit Chili!

Ps. Voor de liefhebbers van Chileense les nog wat Wistjedatjes…
Wist je dat…
- Chili een apart figuurtje heeft, het is 170 meter breed is en 4300 km lang.
- Chili zijn naam heeft gekregen van de eerste nomaden die het land binnen kwamen gewandeld. Het woord betekent in hun moeder taal: ‘Waar het land eindigt’.
- Chili een van de meest welvarende landen van Zuid Amerika is.
- Chili het meest afgelegen eiland ter wereld bezit. Het 'Paaseiland' genoemd werd door onze Nederlandse avonturier Jacob Roggeveen begin 1700.
- Chili als een van de weinige landen, natuurlijk grenzen heeft: De woestijn in het noorden, de bergen in het oosten, sneeuw en ijs in het zuiden en de zee in het westen. De fruit regio’s worden zo goed beschermd! Geen fruitvlieg die Chili in komt.
- Chili 1.250.000m² (9%) van Antartica claimt. Ze laten zelfs het weer tijdens het weerbericht zien.
- Chili de droogste woestijn ter wereld heeft: Atacama (Let’s check that out in July)
- Chili de nummer 1 is van het exporteren van koper!
- Chili echt niet veel goedkoper dan Nederland is! Spullen in supermarkten zijn zelfs duurder!
- Chili 200 vulkanen heeft, waarvan 50 actief
- Chilenen elkaar allemaal 1 kus geven bij het begroeten, ook als iemand je net aan de ander voorstelt
- Chilenen zeggen vaak ‘Ik bel je’, maar ga er dan maar vanuit dat dit niet gebeurd.
- Chilenen nog beter zijn in t ‘Mestreechs Keteerke’, ze maken er hier gelijk 3 kwartier later van;)