En... ACTIE!

Camera’s draaide, de presentator had zijn haren ook goed gekamd, de tourguide was klaar voor z’n praatje en wij buitenlandse jongeren deden braaf de dingen die ons gevraagd werden. Die avond daarvoor kwam de vraag: Felice wil je morgen met een tour mee, ze gaan dat wel filmen voor n televisie serie. Euhm… nou… JA! En zo gebeurde het dat ik met nog 5 andere buitenlanders achtervolgd werd door een camaraploeg in Santiago! Het televisie programma ging over typische Chileense dingen en wij mochten alles uitproberen! Joepie, Hoe slecht klinkt dat;) Het fruit van La Vega, de gefrituurde sopaipillas van de straatverkopers, een heeeel erg vies drankje van visresten in Mercado Central en de welbekende Terremotos van La piojera. De tour guide liet ons zogenaamd alles zien en de presentator maakte er dan een mooi spannend verhaaltje van voor de camera. Schijnbaar was hij ook erg bekend, want veel mensen wilde met hem op de foto of een handtekening. Ik natuurlijk geeeen flauw idee wie het was! Maar leuk dat het was, zo op een doordeweekse dag. En jawel… 2 weken later… right in the picture… op de Chileense televisie! Mijn grote doorbraak!;) YES!

En als we t toch over typisch Chileense dingen hebben kan ik jullie ook gelijk vertellen over de demonstraties van de studenten voor beter onderwijs! Want jawel hoor! Er was er weer een! Ari, m’n baas, belde ons op in het hostel. ‘Sluit alle ramen en deuren! Ze komen over 5 minuten langs het hostel’. Nou dat beloofde wat! De straathonden kwamen als eerst in de optocht en daar achter volgde 10, 100, 1000, 10.000, nee wel meer dan 50.000 studenten! Met grote spandoeken liepen ze schreeuwend, zingend, dansend, fluitend door de straat voor het hostel. Dat moest op de foto gezet worden! Lea (Duits meisje van de receptie), Blanca (schoonmaakster) en ik naar het balkon zodat we alles goed konden zien. Dat hebben we geweten. In een stoet met allemaal mensen met donkere haren is het niet verstandig om 2 buitenlandse blonde meiden op het balkon te zetten. Zodra ook maar iemand door kreeg dat wij op het balkon stonden, draaide alle hoofden zich een voor een de andere kant op. De kreten voor beter onderwijs stopte en veranderde in: Empelota! Wat zoiets betekent als: ‘Kleren uit, kleren uit! En niet een keer! Nee hoor wel een stuk of 7 keer in een uur tijd! Onze portie aandacht in ieder geval ook weer gehad! Paar keer naar binnen gevlucht, maar dan snel weer naar buiten. Ik kon er wel naar blijven kijken; De menigte die maar bleef komen, die zo sterk stonden met z’n allen, al die jongeren van mijn eigen leeftijd. Allemaal voor 1 ding: Betere maatregelen voor hun onderwijs. Erg indrukwekkend om te zien!

Nog zoiets indrukwekkends was DE voetbalwedstrijd van het jaar. Universidad de Chile tegen Colo Colo. Een beetje het Feyenoord en Ajax van Chili! En ook hier kunnen ze zeggen: Voetbal is oorlog, zeker tussen deze clubs! Samen met Josh, een vriend uit de States, de goedkoopste kaartjes (kosten maar €7,-) en een hoop waarschuwingen vooraf gingen we richting het stadion. Doordat we laat aankwamen wilde we snel naar binnen waardoor we terecht kwamen bij de verkeerde ingang. En als blond buitenlands meisje krijg je hier soms dingen net wat sneller voor elkaar. ‘Ach, loop ook maar door!’ En daar zaten we dan op de overdekte tribune tussen de mensen met de duurste kaartjes (ook niet meer dan €25,- maar toch). Holé! Dit vak zat vlak naast de tribune van Colo Colo, dat hermetisch was afgesloten met hekken en weet ik hoeveel ME agenten. De rest van het stadion was blauw gekleurd, allemaal voor Universidad de Chile, een club die vooral door de rijkere gesupport wordt. Het voetbal was niet van gigantisch hoog niveau, maar de sfeer was fantastisch! Zeker toen er 5 keer gescoord werd door UDC. Het hele stadion schudden op z’n grondvesten en de passie voor het voetbal was duidelijk voelbaar! Wij dus ook maar goed meeklappen voor blauw, we zaten er notabenen midden in, maar wat voelde dat dubbel zeg. Het verschil tussen arm en rijk was zo duidelijk. Daar zat ik dan, tussen de Tommy Hilfiger, Ralph Lauren en North Face. En geloof me! Dan heb je hier geld in Chili, veel geld! Na zoveel verhalen te hebben gehoord over mensen die er alles aan doen om hun kinderen te laten studeren, mensen die nog nooit buiten de omgeving van Santiago zijn geweest of jongeren die nog jaren na hun school bij de ouders wonen, allemaal omdat ze geen geld hebben om die dingen wel makkelijk te doen, was dit opeens de andere kant van de medaille. Diep in m’n hart voelde het raar om mee te klappen met die mensen om me heen, die pipo’s die allemaal met de dikke auto’s waren gekomen ipv. met de metro. Het is zo’n contrast met de mensen die elk dubbeltje hard nodig hebben. Dus ondanks dat ze verloren hadden met 5-0 had ik zeker wel respect voor Colo Colo, met hun middel en lagere klasse supporters die wel 90 minuten lang aan 1 stuk door gezongen, gesprongen en geklapt hebben! That’s the spirit;)

Na dit serieuze gepraat is het ook tijd voor iets luchtigers! De afgelopen weken was NHTV weer goed vertegenwoordigd in Santiago! Nanette was namelijk voor 6 weken in Santiago voor haar scriptie en natuurlijk ook tegelijkertijd om haar Chileense vriend te zien. Dus tijd om bij te kletsen en wat te drinken in Bellavista. Bij toeval gingen we achter 2 Nederlanders zitten. Na 10 minuten omgedraaid met hen gepraat te hebben kwamen ze er gezellig bij zitten. Bleken het 2 piloten van Martin Air Cargo te zijn, die even een kleine stop in Santiago maakte en weer door vlogen! Giga pizza besteld, flesje wijn erbij en zo vlogen de uurtjes voorbij. Samen met de vriend van Nanette, Nanette zelf, Piloot 1 en Piloot 2 moesten we deze avond goed afsluiten met een pisco sour in de Irish pub. 4 uurtjes later ging de wekker weer, er moest gewerkt worden.

Genoeg tijd om uit te rusten was er niet, want Niki (ook vriendin van de NHTV) kwam een weekje in Santiago op bezoek. Gelijk moest het nachtleven van Santiago geshowd worden. Leuke kleren aan, beetje make-up op onze snoeten en ready to dance! Nou… niet dus! 2 blonde meiden dat was teveel van het goede voor onze Chileentjes. Want we zijn wel n stuk of 15 keer gevraagd (en nee dan overdrijf ik niet) of we wilde dansen. Dat hoefde nou ook weer niet! De volgende keer trek ik in ieder geval een boerka aan! Na een paar uurtjes slaap was het tijd om te chillen in het park en de dag af te sluiten in Bellavista. Gezellig kletsend liepen we langs de barretjes toen we opeens iemand hoorde zeggen: ‘Wat een rot kinderen’. Waardoor ik me omdraaide en daardoor gelijk te horen kreeg; ‘Hey jij bent ook Nederlands! We willen wat gaan drinken, komen jullie mee? ‘En binnen 2 minuten zaten we met deze 2 Nederlandse heren van n jaar of 35 op het terras. En daar begon het introductie verhaaltje: ‘Wat doen jullie hier eigenlijk?’ ‘Wij zijn hier voor een yoghurt conferentie’. ‘Een WAT? Jaaaaa dag!’ Dat geloofde ik dus niet. Okey, okey! We zijn van het logistieke gedeelte van Sensation White (Ja dat hebben ze hier ook). Nou goed, leuk! Het gepraat en gelach ging verder. Ik realiseerde me opeens dat ik 3 dagen daarvoor ook bij dezelfde Irish pub met onze 2 piloten had gezeten dus dat moest even gemeld worden. Waarop eentje zegt. ‘Mag ik raden hoe ze heten?’ Stomverbaasd keek ik hem aan, want goh wat een toeval! Zij hadden hen ook ontmoet. Maar langzaam begon me wat te dagen. Wacht eens even! Jullie zijn helemaal geen Yoghurt, sensation white fanaten! Jullie zijn ook piloten van Martin Air! En jawel hoor, daar zaten met Piloot 3 en Piloot 4 op het terras! Een echte Amsterdammer en een Haarlemmer wel te verstaan. Totdat de Haarlemmer vroeg waar ik vandaan kwam en vervolgens perfect limburgs begon te praten. Jaaa dag dat kan dus echt niet! En opeens ging het van het hoog hollands accent over in het Limburgs, want piloot 3 kwam… jawel, uit Houthem! En om het nog mooier te maken! Hij had ook op het Stella Maris College gezeten! Dus werden even alle leraren naar boven gehaald en kwamen we erachter dat hij ze allemaal in hun jonge jaren had gehad en ik tegen hun pensioen aan! Een zeer geslaagde avond dus! Zeker toen onze luxe poezen (zo noemde ze zichzelf) ons uitnodigde om met hun mee te gaan eten in het steak restaurant. Daar zeggen wij Limburgse meiden geen nee tegen! Helemaal suf gelachen!

De dag daarna iets minder grappig, want mijn maag was iets minder bestand tegen dit soort avonden;) Maar dat mocht de pret niet drukken, dus lekker vis gaan eten in Mercado Central en Santa Lucia Hill beklommen om Niki het uitzicht over de stad te laten zien. Die avond lag ik in bed na te denken over de leuke dagen en opeens begonnen de ramen te klapperen. AARDBEVING! Het duurde een paar tellen voordat ik me realiseerde; Sjit Niki ligt in de andere kamer! Dus ik sprong uit m’n bed, Ari kwam tegelijkertijd uit de andere kamer. De elektriciteit viel uit! ‘Niki alles okey? Er is een aardbeving.’ Maar hoewel wij meer bezorgd waren om haar, bleef ze er erg rustig onder. Gelukkig maar, NO PANIC IN THIS SITUATION! Maar geloof me, dit was wel een zware! Hoewel die andere n kracht had van 7.2, voelde deze aadbeving van 6.5 toch wel heftiger. Het epicentrum was ook maar 100 km van ons vandaan, die eerdere 250. Dit keer zijn inwoners van Valparaiso gaan evacueren, bang voor een Tsunami en heel Santiago was ook in een klap wakker! Bang was ik niet, spannend was het zeker wel. Maar daarna ben ik lekker terug m’n bed in gegaan. ‘N licht naschokje en ogen dicht!

Na dagen te hebben bijgekletst met Niki was het voor haar weer tijd om terug te gaan naar Cusco in Peru. Maaar… dat moest natuurlijk gepast afgesloten worden met een echte Completo (hot dog op z'n Chileens) en Churrasco (hamburger op z'n Chileens) en een Terremoto in La Piojera, samen met Bea en Natalia! Gezelligheid! En jawel, dames en heren, zo tikken de minuten verder en is het vandaag alweer koninginnen dag! Ik hoop dat jullie allemaal een leuke dag gehad hebben! Aan alle foto's op Facebook te zien wel!;) Hier was het ook erg feestelijk; Gezellig achter m’n laptop, reserveringen invoeren, aan m’n marketing onderzoek werken en het filmpje dat ik van een hoop vrienden uit NL had gekregen in de repeat zetten! Ennnnn…. natuurlijk jullie verblijden met deze nieuwe wbj.nu!

Lang leve de Koningin!

Ps. Filmpjes zijn hier beneden te zien